Wszystko przez Zielone Buty...

I wcale to nie jest wyrzut ;) To właśnie na tym blogu zaczęłam przypominać sobie moje licealne sploty, upięcia, węzły i warkocze. Zachciało mi się znowu nosić na głowie romantyczne, lekkie i niedbale wyglądające (ale niezwkle trwałe) fryzury. Chcieć, to jedno, a działać, to drugie. Moje chcenie zawsze było słabsze niż robienie, ale do czasu. Gdy zobaczyłam film (obiecany i doczekany przez rzesze podczytujących bloga Zielone Buty) oniemiałam - nie z powodu istotnie krótkiego czasu potrzebnego do wyczarowania fryzury, ale... Odebrało mi mowę, gdy zobaczyłam, ile pietyzmu jest włożonego w filmiki - jakby na to nie patrzeć o upinaniu włosów. Obejrzyjcie koniecznie! Światło, muzyka, kadry, fantazyjny początek - zobaczcie, ile pracy ktoś włożył, aby nam - nieznajomym z sieci - przekazać trochę swojej wiedzy i umiejętności. Cudownie, że komuś chce się chcieć. Zielone Buty - dziękuję :)

PS Co zrobiłam po zobaczeniu filmu? Zachciało mi się takiej fryzury. Skończyło się na podobnej. Pewnie większość z nas zrobi (lub już zrobiła) to samo ;)

PS 2 Czy któraś z Was (któryś?) jest w stanie podpowiedzieć mi, jaki mam kolor włosów? W domu nieustannie trwa walka pomiędzy opinią, iż jest to rudy (mój Daniel) i cynamonowy (ja :P). Fryzjerka określiła go jako poziomkowo-cynamonowy (!)...